Η ισότητα των δύο φύλων παραμένει μέχρι και σήμερα κενό γράμμα στις περισσότερες χώρες του κόσμου. Σε κρίσιμα πεδία, όπως η εκπαίδευση, η εργασία και η πολιτική, οι άνδρες εξακολουθούν να έχουν το πάνω χέρι. Κι αν έγιναν βήματα προς την κατεύθυνση μιας πιο ισότιμης σχέσης ανάμεσα στα δύο φύλα κατά τη διάρκεια του περασμένου αιώνα, αυτό οφείλεται σε μεγάλο βαθμό στην έλλειψη και την απουσία ανδρών κατά τη διάρκεια -και αμέσως μετά- τους μεγάλους πολέμους που στιγμάτισαν την ιστορία της ανθρωπότητας: Οι γυναίκες βγήκαν από το σπίτι για να αντικαταστήσουν τους άνδρες που έλλειπαν, υπακούοντας στο κάλεσμα των αναγκών της σύγχρονης βιομηχανίας.
Ακόμα κι έτσι -ανορθόδοξα- και χωρίς βέβαια να παραβλέπουμε τα όσα πέτυχαν τα γενναία κινήματα για τη γυναικεία χειραφέτηση που αναπτύχθηκαν στον περιπετειώδη 20ο αιώνα, ξεκίνησε η πορεία των γυναικών προς την ελευθερία. Μια πορεία που και σήμερα συνεχίζεται καθώς ο πυρήνας των αιτημάτων για ισότητα και ισοτιμία μεταξύ των δύο φύλων παραμένει ανεκπλήρωτος.
Κι η τέχνη; Ποιος ο ρόλος της τέχνης στις μέρες μας μέσα σ’ αυτή την δυναμική διαδικασία; Αν και δεν μπορεί να αμφισβητήσει κανείς ότι ακόμα και μέσα στο πλαίσιο της σύγχρονης καλλιτεχνικής παραγωγής αναπαράγονται κοινωνικά στερεότυπα που θέλουν τους άνδρες απόλυτους “πρωταγωνιστές”, από την άλλη η τέχνη είναι σίγουρα ένα προνομιακότερο πεδίο για τη γυναικεία έκφραση σε σχέση με άλλα πεδία όπως εκείνα της επιστήμης, της πολιτικής ή της επιχειρηματικότητας.
Ίσως γι’ αυτό (επειδή δηλαδή οι γυναίκες έχουν μεγαλύτερη ευχέρεια να μιλήσουν για την αλήθεια τους μέσω της τέχνης σε σχέση με άλλες κοινωνικές δραστηριότητες) αναγνωρίζεται η “καλλιτεχνική φύση” της γυναίκας σαν μια διακριτή “φύση”.
Έστω, το γεγονός ότι οι τέχνες δίνουν “φωνή” στις γυναίκες και την καλλιτεχνική τους έκφραση είναι από μόνο του μια μεγάλη κατάκτηση. Ένα μεγάλο βήμα που φέρνει την κοινωνία μας πιο κοντά στην επίτευξη μιας ουσιαστικής ισότητας ανάμεσα στα δύο φύλα.
Μαρινέλλα Βλαχάκη
Συγγραφέας - ηθοποιός
Μέλος της Κριτικής Επιτροπής
